Papalo, een fantastische nieuwe smaak.

Als je een kas tot je beschikking hebt, heb je niet alleen de mogelijkheid tot het kweken van allerlei vruchtgewassen als tomaten en paprika’s, maar ook het aantal soorten kruiden die tot de mogelijkheden behoren neemt enorm toe. Toen ik afgelopen winter de bouw van de kas afrondde, was ik dan ook vast besloten om een aantal interessante nieuwe soorten te proberen te kweken.

Tijdens het zoeken naar zaden voor het nieuwe seizoen kwam ik toen Papalo tegen.

Porophyllum ruderale, Boliviaanse koriander of ook wel Papaloquelite is een prachtige plant uit de composietenfamilie. De naam Papalo komt van het woord voor vlinder in het Nahuatl dialect uit Centraal Mexico. De bladeren zijn blauwgroen, iets vlezig en bevatten duidelijk zichtbare olieklieren die ervoor zorgen dat de plant minder aantrekkelijk wordt voor insecten. Het is juist deze olie die de plant zijn karakteristieke smaak en geur geeft, zoals vaak het geval is bij aromatische kruiden.

De plant is vrij snel groeiend en kan in een seizoen een hoogte bereiken van 150 cm.

De smaak lijkt op koriander, maar dan frisser en wat sterker. Het lijkt ook sterker te worden naarmate het seizoen vordert en de plant ouder wordt. Ik vind dat er een ondertoon van citrus en munt in zit. Het kan gebruikt worden in allerlei Centraal Amerikaanse gerechten waar je normaal gesproken koriander in zou doen. Gebruik het dan pas op het laatste moment. Je kan dan een of twee blaadjes versnipperen en over taco’s, buritto’s, tortillas, quesadilla’s, soepen, salsa’s en bonengerechten strooien. Zoals in Mexico gebruikelijk is kun je een vaasje op tafel zetten met een paar takjes er in. Deze blijven ook verrassend lang goed, op het moment staat er een takje al ruim anderhalve week op de eettafel en ziet er nog prachtig uit, het is dus geen probleem als je wat teveel geoogst hebt. Het smaakt natuurlijk ook fantastisch in de Aziatische keuken, bijvoorbeeld in een Thaise currypasta. Vervang dan de koriander voor Papalo.

In Centraal Amerika wordt het kruid ook geroemd voor zijn medicinale eigenschappen. Het wordt daar gebruikt voor maagklachten en tegen een hoge bloeddruk, maar helaas is er nog geen wetenschappelijk onderzoek gedaan naar de medicinale werking van deze plant.

Het kweken van Papalo is vooralsnog vrij eenvoudig gebleken. Het zaaien kan in normale potgrond met eventueel wat zand voor de vorming van een goed wortelstelsel. Zaai de zaden ongeveer een halve centimeter diep met ‘pluisje’ en al, het pluisje schijnt belangrijk te zijn voor de kieming. Verspeen de plantjes dan als de eerste echte bladeren gevormd zijn in potgrond zonder zand. Warmte is wel erg belangrijk voor de kieming van de zaden, zo’n 25 a 30 °C is ideaal, dus een kas, een warme op het zuiden gelegen vensterbank met veel zon is aan te raden. Als je beschikt over een verwarmingsmatje is dat natuurlijk ook prima. De grond mag tijdens de kieming zoals bij vrijwel alle zaden niet uitdrogen. Ik kon al een keer een zaaisel weggooien omdat ik het vergeten was vochtig te houden. Voor de zekerheid afdekken met geperforeerd plastic of vliesdoek kan uitdroging van de grond ook voorkomen. Na de kieming verschijnen twee mooie elegante kiemblaadjes op een rank, donkergekleurd steeltje. Ze groeien snel uit tot sterke planten, mits ze veel warmte, licht en genoeg water hebben. De planten schieten niet snel door dus anders als bij koriander is een keer zaaien in april genoeg voor een heel seizoen lang Papalo. Top de stelen na twee of drie bladparen voor een bossigere groei.

Ik kweek de Papalo op dit moment in de kas waar hij het erg naar zijn zin heeft, maar waarschijnlijk doet hij het ook best op een zonnige, beschutte en vooral warme plek of op een warme zonnige vensterbank. Het is bij mij wel gebleken dat de plant in een te kleine pot moeilijk bloeit en zaad maakt. Wil je dus zaden winnen, kweek hem dan óf in een ruime pot, of in de volle grond.

Al met al vind ik dit kruid een aanrader voor in de tuin en de keuken om zijn goede makkelijke kweekmogelijkheden en uitgesproken, unieke smaak.